"Klasą sam dla siebie był Jarosław Bręk jako Jephte."

"Rewelacją festiwalu był Jarosław Bręk – młody artysta przepełniony talentem. Dysponuje pięknym tembrem basu-barytonu i umie rozporządzać nim z rzadką finezją."

"Barwa i emisja głosu oraz znajomość akcentów języka francuskiego w wykonaniu Jarosława Bręka mogą służyć za wzór. To samo można powiedzieć o jego stronie aktorskiej."

"Jarosław Bręk dysponuje doskonale ustawionym głosem o niespotykanej, aksamitnej barwie. Wyróżnia się też szeroką skalą i umiejętnością płynnej zmiany rejestrów. To wszystko z muzykalnością budzi emocje słuchaczy."

"Śpiew Jarosława Bręka to właściwie sama rozkosz."

"Polski bas-baryton - Jarosław Bręk był gorąco oklaskiwany po zaśpiewaniu pieśni. "

"Na szczególne gratulacje zasłużył polski bas-baryton - Jarosław Bręk. Godna szacunku była jego interpretacja Cantar del Alma Federico Mompou, a także pieśni Schuberta i Schumanna, które wykonał w pierwszej części koncertu."

"Najlepszym zrozumieniem muzyki Wielkiego Klasyka wykazał się Jarosław Bręk: dzięki właściwej emisji dźwięków - pełnych w brzmieniu w obrębie całej skali - kształtował zaokrąglone frazy i budował piękno klasycznej, symfonizującej kantyleny. Jego wykonawstwo zasłużyło na miano prawdziwej kultury śpiewu: dźwięki wybrzmiewające z ekspresją w forte, zapierające dech frazy piano przekonały słuchaczy, że mamy do czynienia z artystą wielkiego formatu."

"Gwiazdorskim zwieńczeniem tego występu stała się aria Filipa z Don Carlosa Verdiego. Jarosław Bręk śpiewał z największą kulturą, dobrze prowadzonym głosem. Sama przyjemność." 

"Znakomity był występ Jarosława Bręka. Partia Jezusa jest wprawdzie znacznie mniejsza i prostsza technicznie od partii Ewangelisty, ale w interpretacji J. Bręka stała się wielka - muzyczną wrażliwością i inteligencją."

"Wokalnym objawieniem jest debiutujący na scenie WOK w roli Hrabiego Almavivy Jarosław Bręk. Ten młody śpiewak ma piękny, aksamitny głos i już ogromną kulturę wokalną. Dowód: rewelacyjna "aria zemsty" Hrabiego."

"Rewelacją wieczoru był występ Jarosława Bręka w partii Plutona. Ciemny, miękki, a jednocześnie dźwięczny głos, wspaniała dykcja." 

"Talent olbrzymi, głos przedni! Atutem Jarosława Bręka jest piękny bas-baryton, ale też umiejętność wyrażania się przez ten głos z rzadką subtelnością. Trzeba było słyszeć jeden z najbardziej znanych fragmentów tej opery - serenadę Don Giovanniego, doskonałe panowanie nad niuansami śpiewu, czyste, jasne brzmienie..." 

"Don Giovanni Jarosława Bręka to postać przekonująca w każdym momencie akcji, pełna, jednolita. Chyba nigdy nie słyszałam ładniej zaśpiewanej arii szampańskiej. Była to mieniąca się pełną paletą kolorów kreacja wokalna. Podczas całego spektaklu artysta zachwycał szlachetnością barwy i donośnym brzmieniem nigdy nie forsowanego głosu. On po prostu śpiewał - ba, ale ilu innych śpiewaków tak by potrafiło?" 

"Talentem najwyższej próby błysnął Jarosław Bręk. Pełny, jasny, o aksamitnej barwie baryton, umiejętność doskonałego frazowania, oszczędne używanie silnego przecież głosu i niezwykła kultura śpiewu złożyły się na niewątpliwy sukces śpiewaka."

"Najbardziej rozbudowaną i wymagającą partię zaśpiewał Jarosław Bręk, nieskazitelnie, z ogromną kulturą, przepiękną barwą - była to bez wątpienia idealna kreacja."

"Głębokim i zdecydowanie mocnym głosem urzekał Jarosław Bręk, który popisowo wykonał solową partię w "Tuba mirum". "

"W obu dziełach rolę Halbana kreował poruszająco Jarosław Bręk. On też zaprezentował się najdoskonalej jako dojrzały interpretator." 

"Galerię charakterów otwiera fantastyczna kreacja barona Kelbar w mistrzowskim wokalnie i aktorsko ujęciu, jakie podczas premierowego wieczoru zaprezentował Jarosław Bręk." 

"Jarosław Bręk nie tylko śpiewał (a czynił to wybornie), ale i sugestywnie przekazywał treść śpiewanego tekstu." 

"Jarosław Bręk nie starał się uwieść zgromadzonych słuchaczy przepiękną barwą głosu-ciepłego nasyconego bas-barytonu. Nie kokietował ani nie popisywał się. Wszystkimi swoimi walorami starał się oddać ducha schumannowskiego cyklu(...). Najbardziej uderzyła mnie w tej interpretacji - a słyszałem ich już wiele - duża pokora i skromność wykonawcy wobec dzieła. Fantastyczne walory głosowe Bręka aż kuszą by się nimi popisać, by wydobyć je na plan pierwszy... A jednak śpiewak nie uległ tej pokusie. Dzięki temu otrzymaliśmy interpretację głęboką, piękną i przejmującą w prostocie wyrazu i kulturze wokalnej." 

"Obok orkiestry, pośród solistów znakomicie zaprezentował się przede wszystkim Jarosław Bręk."

"Jarosław Bręk wokalną klasą i wyczuciem stylu francuskiego baroku przewyższał wszystkich."

"Jarosław Bręk śpiewał głosem pięknie osadzonym i prowadzonym, lejącym się i aksamitnym w barwie. Artysta jest teraz na szczycie swej formy."